een open brief, voor iedereen met volle dagen
geschreven tijdens Post Parels op uitnodiging van Kunstzaal De Bron
voorgedragen aan Bruno van den Elshout en Aletha Steijns
***
Den Haag, 21 juni 2023
Lief mens,
De zomer trekt aan ons. Ze zindert en speelt. Ze gloeit in lange trage avonden. De dagen snellen haar tegemoet. Ze grijpt de tijd. En ik geef, met liefde. Jij ook, heb ik dat goed? We hebben lang op haar gewacht.
Voorbij de zomer raast een groter trekken. Van meer voor minder. Nu meteen in plaats van straks. Doen en doorzetten rennen samen op. Voel jij het ook? Dat het moeten soms groter is dan de wens?
Gistermiddag lag ik met mijn zoon in het gras. Onze rug gedragen door de koele grond. Klaar voor ons favoriete spel. De zomer gaf ons geen wolken om iets in te ontdekken. We hadden kunnen opstaan om verder te trekken. Dat deden we niet. We draaiden ons om.
Onze buik op de aarde. Ogen dicht. Ik hoor vogels. De wind. En zucht. ‘Hoor je dat mama?’ zegt Abel. Ik kijk op en zie dat hij met één oor op de grond, aandachtig ligt te luisteren. De muziek van de buren klinkt. ‘Nee, luister goed. Hoor je dat? Onder de grond wonen ridders, van vroeger. Ze zitten in een grote zaal. Zo hier, direct onder ons.’
We fantaseren samen verder. Over alles wat van vroeger is en ergens diep onder deze grond ons draagt. Dinosauriërs natuurlijk, een oud kasteel, een rivier misschien. Onze lantaarns van nu zijn voor hen luchtkanalen. Net als bij een onderzeeër. Een onderaarder.
De tijd droeg ons jaren terug, daar op het zachte gras. Er gebeurde zoveel, terwijl we stil en met aandacht lagen. We deden niks en ik voelde veel. Het was magisch. Omdat we eenvoudigweg op onze buik gingen liggen, in plaats van op te staan om door te gaan.
Moed, met een D, voorbij het moeten. Zodat de wens weer hoorbaar wordt.
Draai je mee?
Liefs,
Imma
***
deze foto maakte ik tijdens de Zomerzonnewende op 21 juni 2023, initiatiefnemers Bruno van den Elshout en Lars Doyer zie je als mini poppetjes links in zee duiken
